Eindoordeel: 9,5

Wat moet je zeggen van een plaat waar je helemaal weg van bent? Een die je tot superlatieven aanzet, en waar je geen minpunten kan ontdekken?

Ze moest kiezen tussen zang en piano. Gelukkig heeft zij dit niet gedaan, en is beide gaan doen. Het resultaat mag er zijn. Met het nieuwe album ‘Virgo’ van Maartje Meijer heb ik een te gekke plaat in handen. Je hoeft geen Mayr te heten om een ster te zijn. Gewoon Meijer is voldoende.

De 28-jarige Meijer debuteert met een  eigen album, terwijl ze al heel wat werk op haar naam heeft staan. Ze maakte arrangementen voor het Jazz Orchestra of the Concertgebouw, en speelde tijdens G-star fashionshows in New York en Berlijn. Naast haar eigen band heeft ze een trio met de gitaristen Jesse van Rulller en Eric Vaarzon Morel.

Haar arrangementen klinken volwassen, haar heerlijke stem is open en zuiver, haar piano kristalhelder. Zelf zegt Meijer geïnspireerd te zijn door bijvoorbeeld  pianist Brad Mehldau. Maar ik durf meer namen te noemen. Soms heeft ze de sfeer van Sade (Rainbow in the Dark), heeft ze de blues van Eric Clapton met Jesse van Ruller op gitaar. Ze zingt me het zelfde gemak als Astrud Gilberto, en weet instrumentaal uit te pakken als het Kyteman Orchestra.